Aşk'ın -kimyası bozuk hali...

Çocukluk aşkımız, yetişkinlik aşkımız… Aşkı tatmayan var mı aramızda?

Şahsen aşkla ilkokul ikinci sınıfta tanıştım. Tam da dönemin ünlü karate filmlerini izleyip izleyip kendimi Ninja gibi hissetiğim ve karate kursuna başlamak için evde ağlayıp zırlayıp sonunda aileyi ikna etmeyi başardığım dönemlerde. Ve ilk aşkımla yedi yaşımda karate salonunda tanıştım. Benden bir yaş büyük olan Ceyhun'un stili, başındaki bantı, kendinden emin yürüyüşü bir anda etkisi altında kaldığım filmlerin karakteriymişiz gibi hissettirmişti. Benden iki kuşak üstte olması da Ceyhun'un havasına hava katmıştı tabii. Aşk'ın anlamı hakkında kesin konuşamıyorum, konuşana da anlam veremiyorum açıkçası, ancak bence aşk, benim Ceyhun'u fark ettiğim ve kafamda şekillendirdiğim, aylardır etki alanı içinde olduğum hayal dünyamın kahramanı olarak ilan ettiğim ilk on saniyelik zaman içerisinde oluşan bir kimya kargaşası. Hayatımızda belki yüzlerce kez aşık olup, birkaç saat sonra aşk halinden çıkmış oluyoruz. Bazen de gerçek Ceyhun'u görmemezlikten gelip hayallerimizin peşinden gidiyoruz; umduğumuzu bulamıyoruz ve aşk acısı çekiyoruz. Unutmadan, meğerse Ceyhun, annesinin peşinden sürekli ağlayan bir çocukmuş ve bir de sürekli altını ıslatıyormuş :). Bunları duyduktan sonra hemen soğumuştum ilk aşkımdan :).

Zaman geçiyor, gelişiyoruz, değişiyoruz, okullar bitiyoruz, kariyer yolunda ilerliyoruz, uzun süreli ilişkiler yaşıyoruz ancak yine de bu on saniyelik kimya kargaşası bizi ne zaman ve nerede etki alanına alacak kestiremiyoruz. Ancak biliyoruz ki doğru sandığımız, yanlış eşleşmiş organik ve inorganik kimyalarımız bizi belki biraz karıştırıyor, çalkalıyor ama sonunda mutlaka sıkışmış gazla birlikte püskürtüyor :).

Aşk iyidir ancak 10 saniyeden fazla zaman vermek gereksizdir… 10 saniyenizi iyi değerlendirin :).