Evli, mutlu, çocuklu?

Güzel bir Eylül sabahı yakın bir arkadaşımla kahvaltı yapıyoruz…

Her şey normal; tereyağı mis, ekmekler sıcak… Ben bu düşünceler içinde kendimi kahvaltıya kaptırmışken bizimki bir anda çatalı bıçağı elinden bırakıp bana ciddi bir bakış atıyor;

Seneye Temmuz ayında evleneceğim!

"Nasıl yani???" diyorum boğazıma takılan lokmayı yutmaya çalışırken.

Benim bilmediğim bir şeyler mi var, kiminle evleniyorsun?

Bilmiyorum diyor, ama kim olursa olsun seneye Temmuz'da evleniyorum, kararımı verdim!!!

Hadi bakalım hayırlı olsun, o zaman ben güzel bir elbise bulayım düğünde giymek için diyorum!

Kıkırdayıp geçiyoruz bu enteresan diyaloğa. Ama seneye Temmuz'da evlenirse hiç şaşırmayacağımı biliyorum artık!

Evlenmek ya da evlenmemek işte bütün mesele…

Kadınların 20'lerinin ortalarında başlayan, "evlenememe paniği" diye adlandırdığım enteresan bir ruh hali var.

Bütün yaz boyunca gittiğim her mekanda Demet Akalın'ın "Evli, Mutlu, Çocuklu" adlı nadide eseri kulağıma çalındı. En çok dikkatimi çekense hanım hanım oturan kızların bile bu şarkı çıkınca bir anda gaza gelerek Allah ne verdiyse döktürmesi oldu…

Ben hayatta oynamam, efendi efendi müziğimi dinler giderim tadındaki kızları; "hayalim üç kelime; evli, mutlu, lay lay lom" şeklinde masalara çıkarak oynamalarını izlemek beynimde şimşekler çakmasına sebep oldu…

Evlenmek önemli bir olaydı… Bunun için sade bir ev kızı olmana gerek yoktu. Kariyerinin dibine vursan da, kansere çare bulsan da, hatta dünyayı kurtarsan da evlenemezsen başarısız olmuştun! Nokta!

Bunun örneklerini öyle çok uzaklarda aramaya gerek yok aslında…

Şöyle ki;

İş yerinde çok sert olan kadın genel müdürünüzle ilgili yapılan bir dedikodu seansı "amaaan onun derdi belli evlenememiş!!!" diye oldukça keskin bir darbeyle sonlandırılabilir,

Yan komşunun ikiyle ikiyi toplayamayan kızı sadece evlendi diye sizden üstün görünebilir,

Hatta dünyanın en güzel en sempatik kadınlarından olan Cameron Diaz bile evlenemedi diye anında harcanabilir…

Peki bunu yapan kim?

Üzgünüm sevgili Cafe Ruj okuru ama bunu yapan yine bizleriz. Evlenmenin kutsallığını falan bırakıp bunu bir yarış haline getirdiğimiz için olay buralara geldi.

Olay iyi günde kötü günde birlikte olma masalından çoktan çıktı.

Düğünlerde evlilik cüzdanını "hahaha kazandııımmm!!!", bakışıyla havaya kaldırıp, evli kadın moduna geçtikten sonra "eee tatlım sende yok mu birilileri bak evlen artık yaşın geçiyor" muhabbetleri döndürdüğümüz için evliler in bekarlar out durumuna geldik!

Evlenme teklifi almanın bizi eşi bulunmaz kıldığını düşündük. Önemli olan doğru kişiyle evlenmek miydi, yoksa sadece evlenmek mi?

Demet Akalın haklı mıydı, "kimler kimler yuva kuruyor, ben niye kuramıyorum" gazından mı giriliyordu evliliğin meşakkatli yollarına?

Bu sorular kafanızda dönüp dolaşırken sizi acımasız bir gerçekle yüzleştireyim.

Evlilik bir başarı göstergesi değildir.

Donald Trump'la evlenen İvana Trump bile olsanız hayatınızın tek amacı evlenmek olduğu sürece mutlu olmak uzak bir hayalden ibarettir…

Bu da benim gerçeğim…

Ben erdim muradıma siz çıkın kerevetine :)