Kadın-erkek herkes 19'luk peşinde...

Kadın erkek farketmiyor herkes 19 luk peşinde...
19 aynı, 19'un şekli, cismi farklı...
Sabah arka arkaya sevimsiz mailler, telefonlar alınca canımız sıkıldı...
Sıkıntı sıkıntıyı getirir diyerek kendimizi dışarı attık Dilek'le...
Böyle zamanlarda Sunset veya Gina'yı tercih ederiz...
Araba kullanmak, park etmek zor geldi...
Taksiye binsek mesafe yakın homurdanma olacak...
"Hadi Papermoon'a" dedik... En yakın komşumuz. Aramızda sadece cadde var...
En baştaki masada Reha Muhtar oturuyor...
Yanındakinde bizim tanımadığımız ama merhabalaşma trafiğine bakılırsa gene "birileri"...
Bizim masa Fida Film'in sahibi Murat Akdilek, inşaatçı Ahmet Ağaoğlu ve gene benim tanımadığım "birileri" nin hemen yanında...
Yan tarafında müthiş zayıflamış ve bir dizi estetik operasyon geçirmiş Nilgün Sipahioğlu...
En dipte Şebnem Dinçgör Dereli, Pınar Tezcan....
Hemen arkamızda ellili yaşlarda, dozunda operasyonlu dört hoş hanım...
Biraz daha uzak tarafta Oya Aydoğan'lı, Sevim Emre'li enteresan bir kadın grubu...
Herkes birbiriyle selamlaşıyor, şakalaşıyor...
Kadınlardan biri İtalyan aşçıyla ingilizce konuşmaya çalışıyor...
Lisanı iyi olmayan ama bunu çaktırmamaya çalışan...
Ya da çok iyi dil bilen ve bunu ilan etmeye meraklı insanlar hep aynı şeyi yaparlar...
Bir yabancıyla konuşurken sık sık kahkaha atarlar etrafın duyacağı biçimde...
"Ben esprileri bile çok iyi anlıyorum," demektir bu...
Derken tam dibimizdeki masaya anne kız olduğunu düşündüğümüz bir ikili oturuyor...
Anne sarışın, operasyonsuz, alımlı bir kadın...
Genç olan hanım, dudak ve burun operasyonuyla Anne Hathaway yapmaya çalışmış kendini...
Başarılı da olmuş... Cildi güzel, yüzü sevimli, estetiği belirgin olsa da başarılı...
Kıyafete gelince çok vasat... Siyah pantolon, mavi gömlek siyah hırka... Demode...
Boynunda da N harfli kolye... Yani parmağında eşek kadar tek taş olmasa...
Papermoon yerine karşı köşedeki Zengin sulu yemek lokantasına gitse...
Sanırsınız orta üstü gelire sahip prezentabl bir çalışan...
Ama az sonraki telefon görüşmesinden anlıyoruz ki kendisi armatör eşi...
Eşiyle yaptığı telefon görüşmesinde "inşallah fuarda çok tekne satarsın çünkü bir şey beğendim onu bana almanı istiyorum," diyor... Kelimesi kelimesine böyle...
O sırada Dilek tuvalet kuyruğunda olduğundan süper dinliyorum...
Bu isteklere alışık olduğu belli olan kocası fiyatı soruyor olmalı ki...
Elini ağzına kapatarak "19 bin dolar, Gilan'da, yüzük..." dediğini duyuyorum...
Annesi olduğunu düşündüğüm hanım da oradan "şunu söyle, şunu de" diyor...
Yaş itibariyle tecrübeli olduğundan ne söylediğini duyamayacağım tonda konuşuyor...
Genç kadın mutlu, belli ki kocası ılımlı 19'luk yüzüğe...
Telefonu kapattığında "canım ya" diyor... "Benim orada tanıdığım var, alırız" dedi...
Önünde duran ıspanaklı şeyi döndürüyor, beyaz şaraptan sadece bir yudum içiyor...
Dilek geliyor masaya... Anlatıyorum hemen...
"Baksana ne yedi, ne içti, iştahı kesildi" diyorum...
"Canım onun yeme içmeyle zoru yok, o başka şeylerin peşinde. Bizim gibi makarna yiyerek keyiflenmeyi aşmış..." diyor...
"Ayrıca kendisine 19.000 USD lik yüzük alan adamın karşısına 19 gr fazlalıkla bile çıkacak lüksü olamaz" diye gülüyoruz...
Sonra başka bir şey geliyor aklımıza...
Bu kadın 19 yıl sonra –tahminimizce şu an 30'lu yaşların başında- 49 yaşına geldiğinde...
Kocası 19'luk bir fıstığa yüzük almak istediğinde, o kocanın suçlanma hakkı var mı???
Erkekleri yerden yere vururken geçmiş taleplere gözatmakta fayda var galiba...
Bugün 19'luk yüzüğü aldırırken "canım benim ya" dediğimiz adam;
Günün birinde 19'luk fıstık için 19 yıllık karısını bırakmak istediğinde...
"Allah'ından bulsun", "Azgın Teke" deme hakkımız var mı tartışılır...
Yani ben erkek olsam, bir çırpıda 19.000 USD bastırabiliyor olsam...
Tek eşli olur muyum? 45 yaşını aşmış bir kadınla yaşamaya devam eder miyim?
Açıkçası tereddütüm var... Bir kadın olarak bunu söylemek doğru değil biliyorum...
Ne var ki böyle hissediyorum...