Tüm güzellikleriyle ve zorluklarıyla, kadın olmayı seviyorum... Zaman zaman duygularıma kapılmayı, biri tarafından korunmayı ve kollanmayı arzulamayı, kimi zaman tepkisel davranmayı, büyük de olsa beğendiğim için ayağıma iki numara büyük gelen ayakkabıyı almayı, dergide gördüğüm o eteği bulmak için bütün alışveriş merkezlerine gidip, bütün günümü harcamayı, devamlı diyette olmayı, kapris yapmayı, duygusal bir filmde korkmadan ağlamayı, anne şefkatiyle vahşi bir kaplan yavrusuna düşünmeden sarılmayı, doğru olduğuna inandığım ama bir kadından beklenmeyen şeyleri söylemeyi.. Kendimizi ne kadar eğitsek, ne kadar zorlasak da, ne kadar bize biçilmeyen rollere kendimizi sığdırmaya çalışsak, ne kadar erkek dünyasının bir parçası olmaya gayret etsek de mayamızda "kadın" olmak var..
Bedeninde bir canlı büyütebilmek, bir canlıya hayat verebilmek en temel nokta bence bizi özel kılan.. Tüm bedenimiz, hormonlarıyla, fizyolojisiyle, ve bunların bizi içine soktuğu duygu ve düşünce durumlarıyla her ay, "ısrarla her ay" buna hazırlanmıyor mu? Bu tek başına birçok şeyi açıklamıyor mu sizce de? Bu yaratmaya aracı olma süreci resmen bizi formatlıyor diye düşünüyorum; başkalarına karşı sorumlu ve hassas olmaya; kendimizden önce başka birini düşünebilme yetisini kazanmaya, duygusal olmaya, narin ve kırılgan olmaya ve biz içimizde bir canlıya hayat vermeye çalışırken, bizi de koruyacak daha güçlü birine ihtiyaç duymaya.. Kadın yöneticilerle çalışmak zor derler bazı erkekler, duygusalmışız, tepkilerimizi öngörmek mümkün olmuyormuş vs. vs. Evet, doğru olabilir bunlar ama yine bu aynı duygusallık ve içgüdüler değil mi içimizde büyüyen o varlığı koruyan ve hayatta tutan şey... bundan korkmak ya da kaçmak istemek yerine, bundan nasıl değer yaratabileceğimizi bulmaya çalışsak daha anlamlı ve faydalı olmaz mı? Güçlü yanlarımızı birleştirsek karşı cinsle ve daha anlamlı birliktelikler yaşasak? Biz kadınlar da her ne kadar güçlü olmaya çalışsak ve hatta olsak da, o bizi tamamlayan diğer enerjiye ihtiyacımız olduğu bence yaradılışımızın temelinde var; iki taraf birbirini tamamlayacak özelliklerle donatılmış.. toplum, aile, şartlar bizi farklı davranmaya itse de; bazı duyguları bastırmaya çalışsak da kadın olarak korunmak, kollanmak, desteklenmek, ve verdiğimiz sevginin karşılığını almak istiyoruz.. Zaman zaman diyorum ki kendime herkes ana rolüne dönse; kadın kadın olsa, erkek de erkek ve rahat bir nefes alsak hep beraber artık..
Eyyy güçlü kadınlar, cesaretimizi özümüzde olan bizi biz yapan kadınsı özelliklerimizi sahiplenerek gösterelim diyorum… korkmadan sevelim, sevdiğimizi ve birbirimize ihtiycamız olduğunu söyleyelim..
Kadınlığımızı yaşayacağımız ve bundan keyif alacağımız bir ay olması dileğiyle..
Eskisi gibi yaşamak istemiyorum artık,
Şimdi hayatın ne anlam ifade ettiğini biliyorum
Senin yanında, huzurla herhangi bir yerde hayattan keyif alarak yaşamak istiyorum
Mum ışığında özel bir yemekle
Seninle bütün olduğumu hissetmek istiyorum
Senin benim neye ihtiyacım olduğunu sezmeni
Benim de sana dilediğini vererek hayattan birlikte keyif almayı istiyorum..
İşte şimdi hayatımı nasıl geçirmek istediğimi biliyorum…
Ive Mendes, Night Night (şarkı sözlerinden alıntı)
Bedeninde bir canlı büyütebilmek, bir canlıya hayat verebilmek en temel nokta bence bizi özel kılan.. Tüm bedenimiz, hormonlarıyla, fizyolojisiyle, ve bunların bizi içine soktuğu duygu ve düşünce durumlarıyla her ay, "ısrarla her ay" buna hazırlanmıyor mu? Bu tek başına birçok şeyi açıklamıyor mu sizce de? Bu yaratmaya aracı olma süreci resmen bizi formatlıyor diye düşünüyorum; başkalarına karşı sorumlu ve hassas olmaya; kendimizden önce başka birini düşünebilme yetisini kazanmaya, duygusal olmaya, narin ve kırılgan olmaya ve biz içimizde bir canlıya hayat vermeye çalışırken, bizi de koruyacak daha güçlü birine ihtiyaç duymaya.. Kadın yöneticilerle çalışmak zor derler bazı erkekler, duygusalmışız, tepkilerimizi öngörmek mümkün olmuyormuş vs. vs. Evet, doğru olabilir bunlar ama yine bu aynı duygusallık ve içgüdüler değil mi içimizde büyüyen o varlığı koruyan ve hayatta tutan şey... bundan korkmak ya da kaçmak istemek yerine, bundan nasıl değer yaratabileceğimizi bulmaya çalışsak daha anlamlı ve faydalı olmaz mı? Güçlü yanlarımızı birleştirsek karşı cinsle ve daha anlamlı birliktelikler yaşasak? Biz kadınlar da her ne kadar güçlü olmaya çalışsak ve hatta olsak da, o bizi tamamlayan diğer enerjiye ihtiyacımız olduğu bence yaradılışımızın temelinde var; iki taraf birbirini tamamlayacak özelliklerle donatılmış.. toplum, aile, şartlar bizi farklı davranmaya itse de; bazı duyguları bastırmaya çalışsak da kadın olarak korunmak, kollanmak, desteklenmek, ve verdiğimiz sevginin karşılığını almak istiyoruz.. Zaman zaman diyorum ki kendime herkes ana rolüne dönse; kadın kadın olsa, erkek de erkek ve rahat bir nefes alsak hep beraber artık..
Eyyy güçlü kadınlar, cesaretimizi özümüzde olan bizi biz yapan kadınsı özelliklerimizi sahiplenerek gösterelim diyorum… korkmadan sevelim, sevdiğimizi ve birbirimize ihtiycamız olduğunu söyleyelim..
Kadınlığımızı yaşayacağımız ve bundan keyif alacağımız bir ay olması dileğiyle..
Eskisi gibi yaşamak istemiyorum artık,
Şimdi hayatın ne anlam ifade ettiğini biliyorum
Senin yanında, huzurla herhangi bir yerde hayattan keyif alarak yaşamak istiyorum
Mum ışığında özel bir yemekle
Seninle bütün olduğumu hissetmek istiyorum
Senin benim neye ihtiyacım olduğunu sezmeni
Benim de sana dilediğini vererek hayattan birlikte keyif almayı istiyorum..
İşte şimdi hayatımı nasıl geçirmek istediğimi biliyorum…
Ive Mendes, Night Night (şarkı sözlerinden alıntı)
