Ya içindesindir çemberin ya da dışında…

Bazı insanlar tanıyorum… Kendi halinde, yaşamın getirdiği sorumluluklar karşısında boynu bükük… Bazı insanlar görüyorum, kendilerini monotonluğun rahat kollarına bırakmış… Asık yüzler, yorgun bakışlar, alaycı gülümsemeler… Tutsaklar diyorum ben onlara… Canım memleketimin genel geçer kurallarını yerine getirmiş olmanın güveni var onlarda. İyi bir lise, sonrasında iyi bir üniversite, düzenli bir iş hayatı, 20'li yaşlarda evlilik, bir, daha da mükemmeli, iki çocuk… Risksiz bir hayat… Hijyenik ortamlarda adeta birer deney hayvanı gibi büyütülen çocuklar… İzolasyon… Şehirden uzakta ya da belki şehir içinde sitelerde modern bir hapis hayatı... Sitelerin çevresinde gecekondu mahalleleri… Oralarda özgürce oynayan çocuklar, keçiler, horozlar… Etrafta yaşayan meraklı gençler… Onlar ki topluca gelip sitelere bakarlar bazen… Orada yaşayan tutsak insanlara… O zaman sitelerin kapılarında ürkek bakışlardan önce panzerler belirir… Apayrı dünyaları ve yaşam tarzları tez ayrılmalıdır birbirinden…

Gülmeyen insanlar görüyorum… E ne de olsa bu, pek makbul değil benim ülkemde… Çocukluğundan bu yana girdiği gülme krizlerini çevrenin "cık cık cık" lamasına alışmış biri söylüyor bunu. "Ağır ol da molla desinler" diyen biz değil miyiz? Hoş, günümüzün moda duruşu "Cool olmak" düşünülünce Batı'nın farklı olduğunu söylemek zor…

Peki ya diğerleri? Onlar ise klişe muhalifleri … Sadece muhalif olmak için değil, inanın buna… İçlerinden öyle geldiği için… Sözgelimi, aşka inananlar… Mahalle baskısına karşı durup evlenmek için aşık olmayı bekleyenler… Daha da gözü kara olanlar… Hiç evlenmeyip aşklarını özgürce yaşamayı tercih edenler... Sıradışı işlerde çalışıp hayatlarını kazananlar… Sıradan işler yapıp, sanat, uğraşı ve hobilerle yaşamlarını renkten renge boyayanlar... Tekne tamir ederek yaşamlarını sürdürmeyi hayal eden endüstri mühendisleri… Profesyonel hayatını geride bırakıp reçel yapmayı meslek edinmeyi veya Miami Hayvanat bahçesinde aslan bakıcısı olmayı düşünen iletişim uzmanları…

Hayat klişe muhalifleri için zaman zaman zor olsa da, başına buyruk olmanın benzersiz tadını almışlar bir kere... Vazgeçmek ne mümkün… Onları izleyen tutsaklar bu insanlara dayanılmaz bir çekim ve merak duysalar da güvenli kıyıları bırakıp, onların yanına okyanuslara varamazlar çoğunlukla… Yola çıksalar da ekseriyetle dalgalar ürkütür onları, geri dönerler… Çok azı göze alır derinlere ulaşmak için su yutmayı… Ama bir ulaştılar mı… Bir ulaştılar mı… İşte o zaman, Alis Harikalar Diyarında…