Geldi, farkında mısınız? İlkbahar diyorum, geldi… Bu yıl daha bir güzel sanki… İçim kıpır kıpır. Her yıl nasıl olduğunu bile anlayamadan geçiverir ya; işte bu yıl yakaladım onu, avcumun içinde sımsıkı tutuyorum. Varsın işler yoğun olsun, hergün birkaç dakika bile olsa onunla olduğumu hatırlayacağım. Hani şu şarkıdaki gibi "baharı görmeden yazın gelip geçmesine" izin vermeyeceğim bu yıl.
Çok da zor değil onu yaşamak… Akıntı burnundan Bebek'e dünyanın en güzel manzaralarından birine karşı yürümek mesela…"Güzel şey yaşamak" dedirtiyor insana…
İstanbul'un çeşitli semtlerinde, sokaklarda rengarenk tezgahlar açmış çiçekçilerden çiçek almak… Evinizin onların kokusuyla, renkleriyle dolması… Mesela benim için " Mart güzeli" turuncu erengüller…
Bazı şeyler hiç değişmiyor. Enginarcım her yıl olduğu yerinde… İç baklalı enginar günleri çoktan başladı
bile… Dondurma sezonu da açılıyor…Yürüyüş sonrası ödülüm Arnavutköy Girondola'da kazandibili dondurma ...
Şampiyonluk yarışı kızışıyor… Bu havalarda maça gitmek keyifli… Hele Fenerliyseniz daha da bir başka… Maç öncesi arkadaşlarla kepapçıda bir iki dubleden sonra, kıvama gelip tribünde yerimizi almalı... Maç sonrası galibiyetin verdiği mutlulukla, staddan çıkan kalabalığa karışmalı. Futbolun birleştirici gücünü gözlemlemeli…
Sinema kalbimizde her zamanki yerinde. Tamam, artık daha zor kapalı salonlara girmek… Ama unutmayın, önümüzde harika bir film festivali var … Keşfedilecek bambaşka dünyalar bizi bekliyor.
Psikiyatrist arkadaşım diyor ki "İlişkilerin başarısı kadın ve erkeğin karşılıklı beklentilerin örtüşmesine bağlı imiş". "Çok zor" diyor bunu duyan diğer arkadaşım. Ya bırakın bunları konuşmayı… Baksanıza, sizin de dinlediğiniz CD'ler daha mı bir güzel geliyor kulağınıza? Araba kullanırken farkına bile varmadan, şarkılara çoşkuyla eşlik ederken mi buluyorsunuz kendinizi? Mesela, benim için bu ayın yıldızı Micheal Bubble. Fonda o çalıyor şu anda . "You are no body until somebody loves you" diyor … Diğer favorim ise Soha'nın albümü… "C'est bien mieux comme ça" şarkısını, sabahları evden işe gidene kadar arka arkaya tam 5 kez dinleyebiliyorum. Yedibuçukta yola çıkarsam ise, sadece 4 kez…
Sesinizi duyuyorum "Ne diyorsun ya, derdimiz başımızdan aşkın. Bunları düşünecek vaktimiz mi var?" Diyorum ki, olmalı, yaratın… Benden söylemesi…
Geleceğe ilişkin umudunuzu yitirdiğinizi düşünüyorsanız, hazırlanın, gidiyoruz. Nereye mi? Doğru sinemaya. " Precious'ı izlemeye… Tanıştırıyorum, "Claireece Precious Jones". Bu 16 yaşında, obez, doğru dürüst okuma yazma bilmeyen, babası tarafından cinsel tacize uğramış, her fırsatta çevresi tarafından sürekli aşağılanan, bir çocuğu karnında, bir çocuğu kucağında olan Harlem'li genç kız, umudun nasıl bir şey olduğunu hatırlatacak size. Diyecek ki "en uzun yolculuklar bile küçük bir adımla başlar"…
Tüm olumsuz çevre koşullarına rağmen hala aşık olmayı becerebilenlerdenseniz, tebrik ediyorum sizi. Onu düşündüğünüz uykusuz geceler, onu beklerken geçmek bilmeyen saatler, sizi araması için olmadık "büyüler- totemler" yaptığınız dakikalar zaman mevhumunuzu yerle bir etse de, olsun, yine de tebrikler… Armağanınız, Murathan Mungan'dan nefis bir şiir… Kendinizin kıymetini bilin!
Herkes ve Birkaç Kişi
Yağmur Herkese Yağar
Güneş Isıtır Herkesi
Mevsimler Herkes İçindir
Yalnız Çığ Altında Kalan
Sele Kapılan Her Zaman Birkaç Kişi
Herkes İçindir Aşk Da Ayrılık Da
Yalnızca Birkaç Kişi Ölür Acıdan
Eskiden Ölümle Tartılırdı Ayrılık
Kiminin Hayatı Yalnızca Unutkanlıktan
Her Şey, Herkes İçin Değildir Oysa
Kimi Hiçbirşey Ögrenmez Karanlıktan
Yalnızlığı Kullanmayı Bilmez Kimi
Kimi Ayrılamaz Karanlıktan
Yağmur Herkese Yağar
Ama Çok Az İnsan Tutar Yağmurun Ellerini
Onca Şarkı Onca Film Onca Roman
Ama Sevmeye Yetmez Herkesin Kalbi
Çığ Altında Kalan Sele Kapılan
Aşktan Ve Acıdan Ölen
Birkaç Kişi Dünyayı Başka Bir Yer Yapmaya Yeter
Aslında Onların Hikayesidir Anlatılan
Diğerleri Dinler, Seyreder, Geçer Gider
Geçer Gider Herkes
Hikayelerdir Geriye Kalan.
Ve, fikrimi sorarsanız eğer, geçip gitmeyin; bu bahar, yağmurun ellerini sımsıkı tutun!
Çok da zor değil onu yaşamak… Akıntı burnundan Bebek'e dünyanın en güzel manzaralarından birine karşı yürümek mesela…"Güzel şey yaşamak" dedirtiyor insana…
İstanbul'un çeşitli semtlerinde, sokaklarda rengarenk tezgahlar açmış çiçekçilerden çiçek almak… Evinizin onların kokusuyla, renkleriyle dolması… Mesela benim için " Mart güzeli" turuncu erengüller…
Bazı şeyler hiç değişmiyor. Enginarcım her yıl olduğu yerinde… İç baklalı enginar günleri çoktan başladı
bile… Dondurma sezonu da açılıyor…Yürüyüş sonrası ödülüm Arnavutköy Girondola'da kazandibili dondurma ...Şampiyonluk yarışı kızışıyor… Bu havalarda maça gitmek keyifli… Hele Fenerliyseniz daha da bir başka… Maç öncesi arkadaşlarla kepapçıda bir iki dubleden sonra, kıvama gelip tribünde yerimizi almalı... Maç sonrası galibiyetin verdiği mutlulukla, staddan çıkan kalabalığa karışmalı. Futbolun birleştirici gücünü gözlemlemeli…
Sinema kalbimizde her zamanki yerinde. Tamam, artık daha zor kapalı salonlara girmek… Ama unutmayın, önümüzde harika bir film festivali var … Keşfedilecek bambaşka dünyalar bizi bekliyor.
Psikiyatrist arkadaşım diyor ki "İlişkilerin başarısı kadın ve erkeğin karşılıklı beklentilerin örtüşmesine bağlı imiş". "Çok zor" diyor bunu duyan diğer arkadaşım. Ya bırakın bunları konuşmayı… Baksanıza, sizin de dinlediğiniz CD'ler daha mı bir güzel geliyor kulağınıza? Araba kullanırken farkına bile varmadan, şarkılara çoşkuyla eşlik ederken mi buluyorsunuz kendinizi? Mesela, benim için bu ayın yıldızı Micheal Bubble. Fonda o çalıyor şu anda . "You are no body until somebody loves you" diyor … Diğer favorim ise Soha'nın albümü… "C'est bien mieux comme ça" şarkısını, sabahları evden işe gidene kadar arka arkaya tam 5 kez dinleyebiliyorum. Yedibuçukta yola çıkarsam ise, sadece 4 kez…
Sesinizi duyuyorum "Ne diyorsun ya, derdimiz başımızdan aşkın. Bunları düşünecek vaktimiz mi var?" Diyorum ki, olmalı, yaratın… Benden söylemesi…
Geleceğe ilişkin umudunuzu yitirdiğinizi düşünüyorsanız, hazırlanın, gidiyoruz. Nereye mi? Doğru sinemaya. " Precious'ı izlemeye… Tanıştırıyorum, "Claireece Precious Jones". Bu 16 yaşında, obez, doğru dürüst okuma yazma bilmeyen, babası tarafından cinsel tacize uğramış, her fırsatta çevresi tarafından sürekli aşağılanan, bir çocuğu karnında, bir çocuğu kucağında olan Harlem'li genç kız, umudun nasıl bir şey olduğunu hatırlatacak size. Diyecek ki "en uzun yolculuklar bile küçük bir adımla başlar"…
Tüm olumsuz çevre koşullarına rağmen hala aşık olmayı becerebilenlerdenseniz, tebrik ediyorum sizi. Onu düşündüğünüz uykusuz geceler, onu beklerken geçmek bilmeyen saatler, sizi araması için olmadık "büyüler- totemler" yaptığınız dakikalar zaman mevhumunuzu yerle bir etse de, olsun, yine de tebrikler… Armağanınız, Murathan Mungan'dan nefis bir şiir… Kendinizin kıymetini bilin!
Herkes ve Birkaç Kişi
Yağmur Herkese Yağar
Güneş Isıtır Herkesi
Mevsimler Herkes İçindir
Yalnız Çığ Altında Kalan
Sele Kapılan Her Zaman Birkaç Kişi
Herkes İçindir Aşk Da Ayrılık Da
Yalnızca Birkaç Kişi Ölür Acıdan
Eskiden Ölümle Tartılırdı Ayrılık
Kiminin Hayatı Yalnızca Unutkanlıktan
Her Şey, Herkes İçin Değildir Oysa
Kimi Hiçbirşey Ögrenmez Karanlıktan
Yalnızlığı Kullanmayı Bilmez Kimi
Kimi Ayrılamaz Karanlıktan
Yağmur Herkese Yağar
Ama Çok Az İnsan Tutar Yağmurun Ellerini
Onca Şarkı Onca Film Onca Roman
Ama Sevmeye Yetmez Herkesin Kalbi
Çığ Altında Kalan Sele Kapılan
Aşktan Ve Acıdan Ölen
Birkaç Kişi Dünyayı Başka Bir Yer Yapmaya Yeter
Aslında Onların Hikayesidir Anlatılan
Diğerleri Dinler, Seyreder, Geçer Gider
Geçer Gider Herkes
Hikayelerdir Geriye Kalan.
Ve, fikrimi sorarsanız eğer, geçip gitmeyin; bu bahar, yağmurun ellerini sımsıkı tutun!
