Zamanı gelince evlilik…

gezmecegormece.blogspot.com

Geçen sene bu zamanlar sahilde buluşur kahve keyfi yapardık… Bana hayatındaki mutsuzlukları anlatırdı. İşi, kariyeri ile ilgili sıkıntıları vardı. Bir de hiçbir erkek arkadaşı ile dikiş tutturamıyordu. Bence acele karar veriyordu iyice tanımadan; sorun buydu ama bu gerçek onu mutlu etmekten çok iyice umutsuzluğa itiyordu. Yedi yıllık büyük bir aşk ile evlendiği kocasından bir yılı doldurmadan ayrılmıştı. Travmayı atlattıktan sonra kendisi için pek de uygun olmayan bir adamla nişanlandı. Çok uzadı nişan tam iki yıl; evlilik hiç gerçekleşmedi. Belki de acele etmesinin sebebi buydu.

Yaş yolun yarısına gelmişti çoktan. Çevresindeki herkes evlenip bir de çocuklanmıştı. Herkes üstü kapalı ona aynı beklentiyi dile getiriyordu. Ve aslında o da hiç de gerekli olmamasına rağmen deli gibi evlenmek istiyordu çünkü artık hormonları isyanlardaydı ve annelik zamanı gelmişti.

Geçen sene bu zamanlarda aradı beni iki aydır görüşmüyorduk. "Ne o evleniyor musun?" diye açtım telefonu "Evet" dedi… Bir anki şaşkınlık sonrası anlattı hızlıca. Üç ay önce tanışmışlardı. Yaşça büyük sanatçı bir abimiz; e bizim kız da sanatçı zaten anında uyuşmuşlar. 3 ay sonunda gelen teklif 1.5 içinde gerçekleştirildi ve temmuzda evlendiler.

Dün aradım, en son kasımda görüşmüştük, başka bir şehre yerleştiği için kahve keyifleri bitmişti. Epeydir aklımdaydı ama hep tam arayacağım anda bir sorun çıkıyordu. N'aber nasılsın fasılları 3 saniye sürdü "hamileyim" dedi… İnanılmaz duygulandım tam ağlayacakken dedi ki "Kızım olacak 7 aylık"…

Geçen sene bu zamanlarda sahilde kahve keyfi yaparken bunları biri anlatsa "yok artık" derdik ama hayat bu işte…

Tam buna benzer iki arkadaş hikayem daha var. Tüm otuzunu aşmış ve aşk hayatlarında mutsuz olan arkadaşlarıma anlatırım bu hikayeleri. Her şey zamanı gelince…